Ο μάγος Μέρλιν και ο χρόνος.

Όλες οι ιστορίες με ήρωα τον Μέρλιν, ακόμα και οι πιο συγκεχυμένες, αναφέρουν ότι ζούσε αντίστροφα μέσα στο χρόνο. Στην εποχή του, το παράδοξο αυτό φαινόμενο προκαλούσε μεγάλη κατάπληξη στους κοινούς θνητούς. Ο γέρο-μάγος φώναζε "Πρόσεχε!" ένα δευτερόλεπτο αφότου είχε χύσει ο Αρθούρος πάνω του βραστό νερό. Εμφανιζόταν στις κηδείες κι είχε το συνήθειο να χαϊδεύει στοργικά το μάγουλο του νεκρού λες κι είχε να κάνει με νεογέννητο μωρό. Ορισμένοι χωρικοί ισχυρίζονταν ότι είχαν δει τον Μέρλιν στο νεκροταφείο, να εναποθέτει βαφτιστικά σταυρουδάκια στις ταφόπλακες.
 

‘’Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί ζεις το χρόνο προς τα πίσω;" ρώτησε μια μέρα ο μικρός Αρθούρος. "Γιατί έτσι κάνουν όλοι οι μάγοι", αποκρίθηκε ο Μέρλιν. Γιατί, όμως;"

"Το προτιμάμε, επειδή έχει πολλά πλεονεκτήματα." "Δεν καταλαβαίνω γιατί", επέμεινε ο Αρθούρος, φέρνοντας στο νου τις παράξενες συνήθειες του Μέρλιν, όπως το να τρώει το πρωινό του πριν πέσει για ύπνο.

"Έλα, θα σου δείξω", είπε ο Μέρλιν και το αγόρι τον ακολούθησε έξω απ' την κρυστάλλινη σπηλιά. Ήταν μια ζεστή, καλοκαιριάτικη μέρα, ο ήλιος μεσουρανούσε και τα άγρια τριαντάφυλλα βάραιναν κάτω απ' τις καυτές του αχτίδες.

"Λοιπόν", είπε ο Μέρλιν, δίνοντας στον Αρθούρο ένα φτυάρι, "άρχισε να σκάβεις ένα χαντάκι σ’ αυτό εδώ το σημείο και μην σταματήσεις μέχρι να σου πω".

Ο Αρθούρος ρίχτηκε με τα μούτρα στη δουλειά, σκάβοντας με όλη του τη δύναμη, υστέρα από μια ώρα, όμως, είχε εξαντληθεί κι ο Μέρλιν ακόμα δεν του είχε πει να σταματήσει. "Φτάνει τόσο;" ρώτησε. Ο Μέρλιν επιθεώρησε το χαντάκι, που είχε περίπου τρία μέτρα μήκος και μισό μέτρο βάθος.

"Ναι, εντάξει είναι", είπε. "Τώρα, ξαναγέμισέ το."

Αν και μαθημένος να υπακούει, ο Αρθούρος δεν ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα με αυτή την προσταγή. Έπιασε να δουλεύει μουτρωμένος κάτω απ' τον φλεγόμενο ήλιο, ώσπου σκέπασε πάλι όλο το χαντάκι με χώμα.

"Τώρα κάθισε εδώ, πλάι μου", είπε ο Μέρλιν. "Τι έχεις να πεις για τη δουλειά που έκανες;"

"Ήταν τελείως άσκοπη", μουρμούρισε το αγόρι.

"Ακριβώς, όπως και οι περισσότερες προσπάθειες των ανθρώπων. Το ανακαλύπτουν, όμως, καθυστερημένα, όταν έχουν ήδη κάνει όλο τον κόπο. Αν ζούσες το χρόνο προς τα πίσω, όπως εγώ, θα είχες δει πόσο άσκοπο ήταν το σκάψιμο αυτού του χαντακιού και δεν θα είχες ξεκινήσει καν να το σκάβεις."

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Ο δρόμος του μάγου», Deepak Chopra.