Οι δύο λύκοι

Ένα βράδυ ο γέρος σαμάνος αφού έριξε άλλο ένα ξύλο στη φωτιά και παρακολούθησε για λίγο τις σπίθες που τριζοβολούσαν, αποφάσισε να μιλήσει στον εγγονό του για τη μάχη του καλού και του κακού που διεξάγεται μέσα στην ψυχή του ανθρώπου από την αρχή του κόσμου. 

- Γιέ μου, είπε γυρνώντας προς το μέρος του, καθένας από εμάς έχει μέσα του δυο λύκους, οι οποίοι βρίσκονται σε μια διαρκή μάχη μεταξύ τους.

Ο ένας λύκος είναι ο κακός. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η ενοχή, η προσβολή, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία και ο εγωισμός.

Ο άλλος λύκος είναι ο καλός. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία.

Ο εγγονός σκέφτηκε για λίγο σιωπηλός την ιστορία που μόλις είχε ακούσει και μετά ρώτησε τον παππού του:

- Και ποιος λύκος νικάει;

Ο γέρος σαμάνος σκούντηξε τα ξύλα στη φωτιά με το ραβδί του, χαμογέλασε και απάντησε:

- Αυτός που ταΐζεις περισσότερο.